Kat Kat Elbise

Bizim zamanımızda bu kadar marka,  bu kadar mağaza yoktu. Öyle çocukların kendine has tarzları da. Çeşit çeşit, model model berelerimiz de, elbiselerimiz de. Bir kere, berelerimizi anneannelerimiz, babaannelerimiz örerdi, atkıları da ona uygun takım yaparlardı. Bakıyorum da eski resimlere, pastamızla poz verirken, bir bayramda ziyaret ederken giymişiz en güzel kıyafetlerimizi. Zaten öyle bir sürü de resmimiz yokmuş.



Kulakları çınlasın halamın.Dikiş öğretmeniydi. Bütün marifetlerini bizim üstümüzde denerdi. Ne zaman bana bir elbise dikecek olsa, ona söylediğim ilk söz, “kat kat olsun hala, kat kat” O eteklerle fır dönmek, poz vermek çok havalıydı. Kırmızı olurdu, pembe olurdu, bal peteği modeli olurdu, olurdu, hep istediğim gibi olurdu.



Bayramlarda yeni giymek. Bayramlarda birbirimizin kıyafetlerine bakmak. Çocukça bakışmalar ile başkalarını süzmekti bizim eğlencemiz. Öyle hafta sonları caddeye inip, birkaç yeni bir şey alıp, hemen üstümüze geçiremedik. Mutluyduk. Yetti bize. Çocukluğuma dair hatırladığım en güzel hatıralardan biriydi bu. Bayram geliyor, yeni elbisem olacak.



“Kat kat olsun hala, kat kat”